Mensen, daar draait het allemaal om in het werk van keramiste Jikke van de Waal – Bijma. In bovenstaand motto heeft zij precies geformuleerd wat zij met haar beelden wil laten zien.
Jikke boetseert met klei, bouwt het werk op met platen van klei. De huid van de objecten is bij haar werk erg belangrijk. De huid van de menselijke vorm maar ook de mens zelf in al zijn hoedanigheden en verschijningsvormen.

Het moeilijkste daarbij is om het idee al of niet te kunnen verwezenlijken met de technische mogelijkheden die het materiaal biedt. Er moet altijd rekening worden gehouden met de beperkingen van het materiaal. Dat zorgt voor een enorm spanningsveld, het zoeken naar grenzen van nieuwe vormen en mogelijkheden.

​

Mensen uit andere culturen inspireren haar. De wankele positie van het individu binnen een groep laat ze zien, maar ook de trots en de onafhankelijkheid.
Menselijke figuren blijven haar boeien. De voortdurende fascinatie voor de menselijke gestalte en hun relatie onderling. Ze laat in haar werk zien hoe een mens in de wereld staat. In de meest denkbare verschijningsvormen.

​

De mens laat sporen na en de tijd laat sporen op de mens na, dit komt regelmatig terug in haar werk. De tijd die van invloed is op het denken en doen van de mens.
De mens als tijdsreiziger, mensen die onderweg zijn. Mensen die communiceren en daarbij tot de essentie van het menselijk bestaan worden teruggebracht.

​

Een mens kan groeien in zijn bestaan. Wat doet het individu met de hem of haar toegemeten levenstijd.  Het gaat over zaken als eigen verantwoordelijkheid. Het benutten van kansen. Het komen tot bepaalde inzichten  binnen de grenzen van de eigen mogelijkheden. Vaak zijn haar menselijke figuren samengevoegd tot een onlosmakelijk geheel. Apart, maar toch verbonden.
Jikke exposeert haar keramische en bronzen mensbeelden regelmatig in Nederland, Duitsland, Denemarken en België.